Augustus, de wind- en vuurmaand

Wind en vuur.. geen hele goede combinatie trouwens!
Ik begrijp dat het klinkt alsof ik hier elke dag van 30+ graden geniet, maar troost jezelf maar snel: het is hier ook ' maar' rond de 20. In juli was dat lekker met een zonnetje, in augustus waait het iedere dag flink. Die wind is nou net het probleem, want die is superkoud!

Het is ook de laatste maand voor de regen weer komt, dus alle grassen en bomen zijn op hun droogst. Een klein vonkje kan al een enorme brand veroorzaken. Die door de harde wind vervolgens binnen korte tijd enorm groot kan worden! Inmiddels is er brand geweest aan het begin van de Bakkerspas, de weg naar Kololo vanaf Vaalwater. Maar ook op Welgevonden heeft een brand drie dagen geduurd voor ze het uitkregen!
Gelukkig zijn ze hier aan vuur gewend, en is er geen paniek tot het echt naast Kololo is. Enige wat we wel doen is constant de bergen afspeuren naar rook, en dat gezien meteen checken welke kant de wind op staat. Os het van Kololo af? Dan gaat het leven rustig door..

Oja, wat ik heb gedaan:
Na de week receptie had ik zomaar mijn aller eerste echte vrije uitslaap dag! Helaas was het bewolkt dus was zonnen niet echt een optie, maar uitslapen werd zeker op prijs gesteld haha! ’s Avonds hadden we een kleine staffparty. Achter het rangerhuis hadden we met een vuur, drankjes en de rangers die gitaar speelden en zongen een prima avond!

Daarna was ik weer even uit kantoor om het voeren weer op te pakken, en kon ik nog net de identificatie voor de giraffen afmaken voor Jeroen. Hij is de volgende student en komt komende woensdag aan op Kololo. Alle grassen, bomen en dieren zitten nu in een map, hij mag er mee verder!

Ik heb inmiddels de familie weer gezien en gesproken via Skype, zelfs opa, oma en oma kwamen even langs. Super leuk!

Het was al zooooo lang geleden dat ik in Welgevonden was geweest dat ik maar snel weer met een morning drive mee ging. Neushoorns en een olifant spotten is natuurlijk altijd leuk! Wel beetje zuur dat ze de twee dagen daarna midden in leeuwentroepen reden…..
Dat hoorde ik pas achteraf, want ik was bij de Savannah Horse Trail!

En daar over gesproken.. niemand kon me daar heen brengen, dus hollander als ik ben dacht ik ‘ ik fiets wel’ . Het is iets van 8 kilometer, dus kom op.. hoe erg kan het zijn?
Niet zo erg hoor! Als er geen bergen waren.. en mul zand.. en keiharde tegenwind.. en mijn conditie ietsje beter zou zijn… Rood aangelopen en uitgeput kwam ik daar uiteindelijk aan, met de belofte aan mezelf dat NOOIT meer te doen haha! Uitdaging? AMMEHOELA!

Gelukkig stond Carla daar al klaar met een glaasje water om me weer op te peppen, en dat was ook wel nodig want de paarden stonden al klaar voor een ritje! Weer op Baringo, super paardje. Echt genoten van het landschap, alle dieren die je heel dichtbij ziet en ook het stukje door het water.

Na de rit de paarden verzorgt, tuig gepoetst en geluncht. De paarden lopen daar los op 1000hectare en komen ’s ochtends in de paddock om gevoerd en gepoetst te worden. Dan worden ze ook gecheckt op wonden en teken. Na de lunch ben ik mee met de paarden het gebied ingelopen en kon ik toch eindelijk aan mn kleurtje werken. Ik bleef eten en logeren bij Carla om morgen weer te gaan rijden. Hele gezellige avond gehad met een wijntje.. of twee?

De volgende ochtend 7 uur naar de paarden die al braaf om de paddock heen stonden te wachten. Als het hek open gaat lopen ze braaf naar hun eigen plekje waar we ze vastzetten en eten geven. Dan is het poetstijd. Heel vervelend.. wakker worden terwijl je een paard poetst in het ochtendzonnetje!
Daarna mochten alle paarden weg, behalve de twee die mee gingen voor de rit. Dit keer reed ik op Duma, de leider van de kudde. Ook super lekker gereden en nog wat sprongetjes gewaagd over de droge rivierbeddingen. Daarna is het weer paarden ver zorgen en tuig poetsen. Lekker hoor, weer even terug naar de paarden en verzorging 

Maar ja.. dan het moment van de waarheid.. Als je heen fietst, moet je natuurlijk ook weer terug!Gelukkig THANKGOD wilde Carla me wel terug brengen naar Kololo, iets waar ik nogsteeds heel dankbaar voor ben haha! Eenmaal daar heb ik nog even in de zon gelegen om toch maar wat kleur te krijgen. Resultaat: verbrand! Lekker dan…

Mijn rode kleurtje kreeg hersteltijd in het kantoor, maar gisteren ben ik gelukkig weer opnieuw verbrand! (sorrie mama...)
Maarja, als er 20+ impala's vangen op het schema staat, denk je niet echt als eerste aan zonnebrand he!

Okee, impala's vangen voor dummies (wat ik tot de rangercourse van vorig jaar ook was hoor..)
De dieren hier leven binnen hekken, en om de zoveel jaar moeten dieren gevangen worden en verkocht, of juist gekocht en worden vrijgelaten. Nieuwe diersoorten, kudde uitbereiding of indunning, nieuw bloed.. genoeg redenen hiervoor. Eerder had Kololo al 12 nieuwe waterbokken gekocht en losgelaten. Nooit meer gezien trouwens, die waterbokken..

Maaar in Zuid Afrika wordt ook veel gefokt, Game Breeding, en de aparte dieren brengen het meeste geld op. Dieren met net een ander kleurtje zoals de Black Impala's. Kololo heeft een Breeding Camp om deze zwarte dieren te fokken, en ieder jaar verkopen ze de jongen. De kudde heeft ' gewone' vrouwen en een zwarte man. Soms wordt er een zwarte geboren, die is het meeste geld waard! Maar alle andere jongen hebben in ieder geval het zwarte gen en heten dan Split Impala. Veel markt voor, de kopers staan klaar, dus vangen maar!
Snappen jullie het nog?

's Ochtends om 7 uur afgesproken in het Black impalacamp. Eerst maar koffie! De kopers staan al zenuwachtig klaar, en ook voormalig manager Richard hoopt dat alles goed gaat. Tijdens de koffie komen ook de dierenarts en assistent en de helicopter(piloot) aan, en kan het vangen beginnen.

De dierenarts gaat met verdovingsgeweer in de helicopter. Van te voren is met Richard precies besproken welke impalas hij moet verdoven. Zodra dat is gelukt communiceren ze met Richard, en rijdt een bakkie (pickup) met werkers en vaak ook kopers, er op af om de dieren zo snel mogelijk naar de trailers te brengen. Daar staat een andere ploeg (waar ik ook stond) om het dier te taggen (oormerken), chippen en in de trailer te leggen. Daar geeft de DA assistent het dier een antibiotica, ontworming en een vitamineBcomplex en spuit het dier bij. Dan is het opletten dat ze geen rare dingen gaan doen en klaar staan voor de volgende.
En alles gaat zo snel mogelijk!

Helaas is zo'n dag zo voorbij, maar hopelijk mag ik nog eens mee met Richard bij andere vangacties. Zo niet.. heb ik in ieder geval deze meegemaakt!

En nu? terug achter de receptie... maarja, kan mn rode huid weer bijkomen haha!