En dan.. naar huis

Zit je dan, op Frankfurt Airport even een koffietje te drinken.
Maandag avond was mijn afscheidsbraai en feestje op Kololo. Mij was verteld dat brandy met cola en ijs toch wel het drankje in de Game Reserves is, dus ik had het gekocht en braaf niet aangeraakt tot de braai. Wist ik veel dat je echt maar een klein beetje in het glas moest doen? En door het ijs lijkt het zowiezo meer! Maar okee, lichtelijke hoofdpijn ’s ochtends in het team was het resultaat, sorry guys!
Maandag en dinsdag waren mijn laatste receptie daagjes, na zaterdag naar de Game Auction te zijn geweest en zondag lekker met wat Savannah Dry’s (super lekker cidertje!) aan het zwembad te hebben gelegen. Kwam eigenlijk wel goed uit: koffie was die dinsdagmorgen binnen handbereik 

Dinsdagavond was toch echt wel ‘ de laatste avond’, en dat gaat je sentimentele zelf toch nog even extra naar de sterrenhemel kijken, luisteren naar de jakhalzen en leeuwen, en extra genieten van een vuurtje, een biertje en een gitaar spelende Ryan. De wandeling terug naar huisje Kudu maar extra langzaam gelopen, en toch maar snel gaan slapen.
De volgende dag mocht ik nog even op laatste game drive in Welgevonden. Oftewel.. 5 uur opstaan, 5.30 koffie in het restaurant en 6uur vertrek. Leon deed de game drive, en zo heb ik nu officieel game drives meegemaakt van alle Kololo rangers haha! Super mooi drive, de hele big Five in tracks gevonden. Helaas niet te vinden in levende lijve..

Ik zag nu ook de brandschade van de grote brand van vrijdag.. behoorlijk indrukwekkend!! Ik heb zoveel foto’s van mooie plekken en dieren die tussen het gras en de bomen liepen. Dat alles is nu een grote zwarte plek. Gelukkig gaat het snel regenen, en dan wordt alles extra groen!

Na de game drive was het even rennen geblazen, omdat Karen en Lynette later terug kwamen dan verwacht handelde ik nog als getrainde pro wat receptieklusjes af (haha), checkte ik gasten, de gasten waarmee ik mee mocht rijden met de Transfer naar Johannesburg, en mijzelf nog even uit. Ik rende nog een rondje door Kudu om alles in mijn tas te proppen, even kijken of ik ECHT niks vergeten was, en dan moet je afscheid nemen..
Ik dacht echt dat ik klaar was om naar huis te gaan. Het was machtig mooi, maar er wacht een groot avontuur en een super baan op me. Reden genoeg om lachend naar huis te gaan toch?
Geen huilpartijen hoor.. maar moest echt wel even slikken om de mensen gedag te zeggen.
Je bent daar ‘ maar drie maanden’ , maar omdat je collega’s ook je vrienden en je familie zijn (je ziet ze immers 24h per dag) is het contact intensief en moeilijk om te accepteren dat ik ze voorlopig echt niet ga zien. Maar okee, laatste foto’s, knuffels en bedankjes en op naar Joburg!

Op het vliegveld kon ik deze keer lekker shoppen, in plaats van keihard naar de gate rennen zoals vorig jaar haha!
Inmiddels na een 10uur vlucht, met vier films, zelfs en beetje slaap dus Frankfurt. Kololo is nu echt voorbij..
Leuk vliegtuigverhaaltje: Steward: ‘ would you like a baileys or a brandy?’
whutt…?
‘ A baileys or a brandy miss?’
Can..I..really…get a baileys? ‘
Uh..ja?’
Hoe fantastisch is dat! Hij mij uitlachen natuurlijk, en ik stomverbaasd en in de wolken met mn glaasje baileys 

Wat ik ga missen? De dieren, de mensen, de rust, de ruimte, de sterren, de geluiden, de koffie en receptie praatjes, de braaiavonden, lekker filmpje kijken en bank hangen, de staff, (meestal) de temperatuur! Oef en nog zoveel meer… Ik heb zoveel interessante, geweldige mensen ontmoet en heel veel geleerd. Kololo; ontzettend bedankt!!

Wat ik niet ga missen? DE MIEREN! En de oploskoffie… expressomachine: here I come!!!

Sorry voor typfouten, even snel met een kop koffie getypt. Nu op naar de gate en naar Schiphol! Waar hopelijk ouders staan, die me uiteraard enooorm hebben gemist. hihi